Hectiek

Dinsdag 5-2-’14
Nadat we een goeie nacht geslapen hadden werd het tijd om op te gaan staan en te gaan ontbijten. We hebben de avond ervoor gezocht naar appartementen en hadden Lonneke gevraagd of ze ons kon helpen. De appartementen die we gevonden hadden moesten we doorgeven aan haar en zij zou gaan bellen voor een afspraak. We hadden een aantal mooie beschrijvingen gezien en deze doorgeven maar we kregen een mail terug dat er nog maar 1 beschikbaar was. De rest zat al vol. Wel was het vrije appartement gebeld en we konden deze de volgende morgen om 11 uur gaan bezoeken. Toch moesten we er meer doorgeven zodat we er wat op achterhand hadden. Zo gezegd zo gedaan dus wij weer braaf zoeken naar appartementen. Weer een lijstje gemaakt en opgestuurd, weer niks vrij. Toch had Lonneke er 1 aangeschrijven die zij kende vanuit de universiteit, daar konden we ’s avonds terecht dus hadden we de dag erop een mooi druk schema. Voor de rest van deze dag hebben we het rustig aan gedaan. ’s Avonds zijn we weer naar het pleintje gegaan waar de kathedraal ook aan stond. We hebben pal naast deze kathedraal gegeten. En Myrthe en ik hebben geweten dat de kathedraal toch wel erg mooi was, onze toptoerist Claudia heeft de maaltijd met een bigsmile van oor tot oor aan tafel gezeten, zo prachtig dat de kathedraal was! Hierna zijn we gauw terug gegaan en hebben we goed wat rust gepakt voor de dag erop.
Donderdag 6-2-‘14
Het was zover, we konden gaan kijken naar ons eerst huisje. We hadden om 11 uur afgesproken we waren ruim op tijd van huis gegaan. Dat was maar goed ook, want ik met mn postduiven instinct had de dames de verkeerde straat ingestuurd . Maar uiteindelijk waren we netjes op tijd op de afgesproken plek. De man die ons op kwam halen was Nacho, op de spaanse cursus hadden we geleerd hoe je jezelf voor moest. Ik met m’n goeie gedrag probeerde dat natuurlijk in het spaans. Me apilldo Richard. Me ilamo Brinkman, natuurlijk weer heerlijk verkeerd om en daar sta je dan! Gelukkig kon Nacho er om lachen en konden we gauw mee naar binnen. We moesten naar de 4e etage, en zoals je al verwacht deed de lift het niet. Nagoed, wij met de trap naar boven, Nacho doet de deur open en toen kwamen we binnen, als eerst in de keuken. Alle 3 zo’n beetje bekaf van al die trappen, pfu, de keuken, pfff, ziet er toch wel, pff, goed uit! Nadat we overal beetje rond hadden gekeken was onze eerste indruk redelijk. Niet geweldig, want we moesten wel anders een paar dingen aanschaffen maar het was niet slecht. We vertelde Nacho dat we hem ’s avonds zouden bellen omdat we ook nog naar die andere moesten. Maargoed, we moesten toch wat te vergelijken hebben.
Toen we weer terug in het hotel waren hebben we even gegeten en daarna weer in het busje richting de UCAM, voor de cursus. Hier was mijn stemming ver beneden nul, want ik snapte er werkelijkwaar helemaal geen bal van! Maargoed dat hebben we overleefd en konden direct door het appartement van de docent van UCAM, die had Lonneke geregeld voor ons. We werden ontvangen door een jonger vrouwtje. Heel gezellig, heel leuk en praatte goed Engels. We konden mee naar het appartement en vanaf het moment dat we binnenkwamen was het echt: oooooh, whaaauw! Alleen maar mooie dingen gezien. Alles wat we graag wilden zat erin: allemaal eigen kamer, wifi, zelfs een studeerkamer, alles was perfect! Direct deze geboekt en we konden de volgende dag het contract ondertekenen op de school, ze had wel even tijd voor ons om het regelen!
Op de terug weg naar het hotel kwamen we langs een pizzatent. Hier spraken ze geen woord engels en hebben we gegokt met het eten! Uiteindelijk smaakte dit perfect en na een stevige (te lange) wandeling waren we weer terug in het hotel.
Vrijdag 7-2-‘14
Vrijdagmorgen werden we wakker met het idee dat we vandaag over konden huizen naar ons eerste huisje! We hadden om 12 uur een afspraak op de UCAM met Mercedes, voor het ondertekenen van het contract. Hier moesten we haar de eerste & tweede maand betalen. Dus met een bult knaken op zak de bus ingestapt richting de UCAM. In de bus hoorde we dat we voor 12 uur uit moesten checken bij ons hotel, maar we zaten in de bus en konden nooit binnen die tijd weer terug zijn in hotel. We krijgen uitstekende service van Casa Emilio en we hadden tot twee uur de tijd om onze koffers op te halen. Maar we waren er netjes om half 12 en hebben ons opgesplitst. Myrthe en Claudia mochten naar Christina voor de buskaart. Ik met een knip vol naar Mercedes en nee, niet om een auto te kopen maar om ons eerste huisje te betalen! Alles was geregeld uiteindelijk hebben we het contract ondertekend. Wat we na het tekenen hoorde was dat er geen wifi was, of tenminste, er stond een kastje maar ze wist niet of het deed. Zoals ze eerder dus zei was het nu niet zo dus. Maargoed, nog steeds vol goeie moed gingen we terug naar Casa Emilio om onze koffers op te halen. Dus in volle vaart terug naar ons hotel, koffer (waar ik nog bijna niets uitgehaald had) ingepakt en uitchecken. Dit ging allemaal goed en hadden nog even tijd om wat te drinken. Toen we eenmaal naar de bus liepen was ik Claudia en Myrthe bijna kwijtgeraakt, Myrthes koffer kantelde op straat en Claudia’s schoen viel uit, alleen op dat kleine stukje weg oversteken! Uiteindelijk hebben we de bushalte veilig bereikt. Hier hebben we gewoon een half uur tot drie kwartier gewacht voordat eindelijk onze bus aankwam zetten. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. We kwamen aan bij het appartement en gingen naar binnen, de koffers gedumpt en direct door naar UCAM, aangezien we weer cursus hadden. Op de Spanish intensive course hadden we een gemakkelijk dagje. We hadden om half 6 een afspraak met onze tutor over de vakken wat we willen volgen. In de rest van de tijd moesten we een liedje zingen, in het spaans, het klonk nergens naar en de inhoud was helemaal mooi: iemand die spierpijn en nergens geen zin aan had. Claudia en Myrthe kunnen dit liedje fantastisch zingen!
Na de cursus zouden we de buskaart gaan kopen. Hiervoor moesten we naar het centrum van Murcia en ergens in de winkelstraat in zo’n hokje daar konden we de kaart halen maar toen we naar de bushalte bij school liepen was de bus al weg. Oke, kan gebeuren, de supermarkt was dicht bij en we moesten nog eten hebben, dus hebben we eerst boodschappen gedaan. We wisten ongeveer waar dat huisje ergens stond dus uiteindelijk hadden we dat ding gevonden. Staat er zo’n vrouw achter, die ons in perfect spaans probeerde uit te leggen dat we geen buskaart konden kopen dat het internet eruit lag en dat lunes (maandag) maar weer moesten komen. Dus een weekend zonder ov-kaart, oftewel, zo’n beetje opgesloten in ons apartment. Nagoed, we moesten toch terug naar ons appartement en hebben dit keer de benenwagen genomen en kwamen terug. Tegen half 11 hadden we het eten op, onze eerst maaltijd, paar verbrandde aardappeltjes en sla (met knoflooksaus) en een hamburger. Prima maaltijd voor de eerste avond. Hierna hebben we nog even nagezeten en daarna lekker naar bed gegaan.