Toch echt begonnen!

Zaterdag 8-2-‘14
Deze dag gaat de boeken in als poetsdag. Keal noh, wat hebben we ons hierop verkeken. Het leek allemaal zo mooi, alles zag er zo schoon uit, tot dat we het aanpakte, alles zo vet als ik weet niet wat. Er zat dus niks anders op dan schoonmaken. Hier hebben we zo’n beetje de hele dag over gedaan. Voor het poetsen hebben we nog even boodschappen gedaan en Mercedes zou nog komen kijken naar het appartement, want de deurklink moest nog gerepareerd worden. Nadat we de gehele keuken hadden schoongemaakt, werd het tijd om de kasten in de kamers schoon te maken. Alles hebben we schoongemaakt zodat we fris en fruitig hier konden beginnen. Nog steeds zonder wifi, want die doet het niet. Het wachtwoord hiervan is er niet. Toen Mercedes kwam hadden we al een lijstje gemaakt met wat er allemaal niet goed was, het rolgordijn liep niet lekker, de wc trok niet goed door en we hadden geen warm water. De man van Mercedes was niet te spreken over de manier waarop Myrthe en Claudia hem begroette, ze gaven hem netjes de hand en stelden zich voor. Dit was ‘not done’ want in Spanje groet je iemand – ongeacht of je hem kent of niet – met 2 kussen. Verder heeft deze beste man wel alles gefixt maar toch hadden we tot op heden nog geen warm water. We zouden ’s avonds even de stad in gaan om te kijken of er ergens nog wat gezelligheid was maar we zagen er allemaal zo uit dat we eerst wouden douchen voordat we de stad in wilden. Maar zonder warm water wordt het douchen niet aangenaam dus hebben we maar besloten om de fles sangria thuis op te maken. We trouwens wel heerlijk avond eten: wraps met pollo, priemento y cebolla. Uiteindelijk zijn we na een gezellige avond thuis, voor ons doen, laat naar bed gegaan!
Zondag 9-2-‘14
De zwaarste dag tot nu toe. We zijn bezig geweest voor Spanish intensive course, pff, het leek alsof de muren op me afkwamen. Zoals Myrthe zou zeggen: wat een ellende! Maargoed het moest gebeuren. Uiteindelijk ben ik maar even een rondje door Murcia gaan lopen kwam zo weer beetje bij. Verder hebben we deze dag niet veel gedaan. De gehele middag ‘gestudeerd’ (Myrthe en Claudia wel beter dan ik) maar toch is het 1 groot raadsel hoe de toets eruit komt te zien en wat we gaan krijgen. Voor zover even deze belevenissen!
Hasta mañana!
Maandag 10-2-‘14
Vandaag was het eindelijk zo ver, we mochten voor het eerst naar school! Alle drie hadden we vannacht slecht geslapen, zoiets van gezonde spanning ofzo! Maargoed we moesten er toch aan geloven. We werden om 9 uur verwacht in de klas. Braaf zoals we zijn waren we er netjes om half 9. Iedereen die ons zag zitten met onze telefoons (want we hadden wel een weekend van wifi moeten doen) keek ons aan alsof we uit een ander land kwamen! –oh ja, doen we ook! ;p
Maar om stipt 9 uur kwam onze docent binnen, een keurige man, die ook wel in was voor een grapje! Tenminste, dat dacht ik, want we hebben gewoon 0,1% verstaan wat deze man zei, aangezien hij alles in het spaans vertelde. Toen we netjes zeiden dat we studenten waren vanuit Erasmus werd er gegrinninkt en er werd gesneerd naar ons dat we ons maar koest moesten houden want alleen deze les was in het spaans en de rest in engels. Okéee, daar zit je dan.. maar de twee uur hebben we overleefd en we hadden (gelukkig) even pauze en daarna een tussenuur! We moesten nog even naar Lonneke voor onze stage om dit te regelen. Terwijl we daar zaten vroeg ze aan ons hoe het ging en of ze even het rooster kon zien voor de stage. Hierop bleek dat we helemaal geen tussenuur hadden maar gewoon les hadden. Dus hup, wij weer naar beneden, de klas weer in waar we gewoon nog op tijd waren. 3 minuten gingen voorbij, 5 minuten, 7 minuten, tot onze lerares gewoon 10 minuten te laat was. Normaal gesproken was ik dan al lang weggeweest, maar we moeten ons aanpassen, dus iets te laat komen was geen probleem! Zelfs niet voor docenten! Ze kwam binnen gelopen – Jaahaa Karsten, de eerste ‘knappe’ senorita! Nog een jong vrouwtje (Lonneke had ons gezegd dat we maar moesten zeggen dat we van Erasmus kwamen en zodat ze daar rekening mee konden houden qua taalgebruik) dus ik steek netjes mn hand op om haar te willen vertellen dat wij van Erasmus kwamen. Wat doet ze? Zwaait ze lachend terug en loopt gewoon door naar het bureau! Haha! Toen de les eenmaal begonnen was kwamen we er al gauw achter dat deze lerares best wel ‘bijzonder’ was. Overdreven hard lachen, alleen lachen wanneer zij lacht, haar motto was zoiets van het leren is 1 groot feest en het leek alsof een wekker had ingeslikt. Keal noh, wat ratel’n! Maar eerlijk is eerlijk, zij sprak perfect engels. Heel duidelijk en helder was alles totdat op een gegeven moment ze begon over een toets. Voor dat we het wisten hadden we een blaadje onder de neus en een opgave boekje en waren we al bezig met de eerste toets. Onder het mom van ‘kijken wat je niveau voor engels is’. Alles op gevoel ingevuld want zoals mijn vader altijd zei: het eerste antwoord, is vaak het juiste antwoord! (geintje pap!) Maargoed, met die 40 opgaves was ik nog wel vlot klaar. Terwijl de rest van de klas nog bezig was, springt mevrouw ineens op, blablablablablaa oralexam blablablabla, dus ja, dat kon er ook nog wel bij! Moesten we dus ook nog een mondeling afleggen! Maar wij, studenten van Erasmus, mochten daar geen problemen mee hebben! De Spaanse studenten wilden maar wat graag vooraan, wij hielden ons gemak wel want we zaten toch nog tot half 8 op school! Een dagje van 9 tot half 8, tja, dan ga je je niet haasten! Als enalaatste konden we naar binnen (gelukkig wel met z’n 3en, de rest moest in tweetallen) en we moesten kort iets vertellen over onszelf. Dit liep als een tierelier en we waren zo weer buiten, volgens mij was ze wel tevreden! Ondertussen was het ongeveer 14.00 uur en moesten we dus nog 2.5 uur wachten totdat we weer naar mevrouw Pidalla mochten! Gelukkig hadden we wifi daar en konden we even praten met ons thuisfront! Gelukkig heeft m’n ma ondertussen whats app dus konden we mooi even appen! Toen deze rustperiode, gelukkig, voorbij was konden we naar Spanish intensive course. Ondertussen waren we alle drie een beetje ziekjes aan het worden maar bikkels als we zijn geven we natuurlijk niet op. Zal wel aan het eet patroon liggen ofzo dacht we. In de korte pauze zijn we maar netjes binnen gebleven want buiten waaide het flink hard en dus koud. Mijn buik was tijdens de eerste helft wel aardig van slag! Ik hoorde m’n buik soms nog beter dan mevrouw Padilla zelf! Toen kregen we het huiswerk terug van een van de eerste dagen. Stond mie een verhaal op, dat je wanneer je años gebruikt je veintiun schreef in plaats van veintiuno! Hoe moet ik dat ruiken? Oké, ze zal dan gelijk hebben maar dat kun je zonder iets te zeggen toch ook niet weten? Maargoed na de les werden de dames steeds slechter te pas. We zijn vanuit school direct naar de Mercadonna gegaan en hebben even goed wat eten ingekocht voor aankomende dagen! Toen we eenmaal warm in de bus zaten werden de dames achter me steeds stiller en steeds witter. Ze hadden het beide flink te pakken. Ze moesten van mij beetje eten en daarna hup, direct naar bed! Had de opdracht mee gekregen goed op ze te passen dus dat doe ik dan ook maar! Het is nu ondertussen 23.00 geweest en de dames liggen al mooi tijdje op bed. Hoop dat het morgen beter gaat, want anders zit ik morgen in mn uppie met 30 Duitsers bij Spanish intensive course.
¡Hasta mañana!
PS. Groep 8, super veel succes met jullie CITO! Zet hem op!
Dinsdag 11-2-‘14
Vandaag hadden we een rustig dagje voor de boeg, als eerst een buskaart kopen (ja, die hadden we nog steeds niet) en daarna naar school. De dames waren gelukkig weer beter te pas en zijn zo samen richting de buskaart gelopen! Hiervoor stond een rij en misten hierdoor de les. Helaaaas, maargoed we kunnen op de dinsdag toch niet aanwezig zijn omdat we dan stage gaan lopen! Voor de rest van de middag waren we dus vrij en moesten we alleen naar de cursus! In de bus zagen we al dat de lucht iets donkerder werd en terwijl we in de cursus zaten begon het inderdaad te regenen! Wel rook het daarna heel erg lekker, zo geur van als het lang niet geregend heeft! Verder hebben we weinig gedaan, dus voor vandaag hou ik kort!
¡Hasta mañana!
Woensdag 12-2-‘14
Voor vandaag stonden er veel afspraken op het programma, maargoed, op de Spaanse manier kan dat een hele dag duren, dus wij vanmorgen vroeg uit de veren. Na het ontbijt hebben we de bus naar de UCAM (voor Ronald, zo heet onze universiteit!) en zijn we op zoek gegaan naar de mensen! Wonder boven wonder konden we gewoon alles netjes op tijd afronden voordat onze les begon. De beste man van maandag had z’n woord gehouden en deed het vandaag netjes in het engels! Toch kregen we weer een toets, vragen beantwoorden over een stukje tekst. Op zich was dit niet heel erg moeilijk en waren we redelijk snel klaar. Toen we naar de halte liepen stond er een bus klaar UCAM DIRECTO, dus hup, wij in die bus, slaat die bus bij de eerste de beste rotonde af, waar we normaal rechtdoor gaan, daar gaan we. Die bus de snelweg op, de eerste afslag, andere snelweg, weer een afslag en ineens waren we op de rotonde vlak bij ons appartement! Dikke prima, zo kort busritje hadden we nog niet gehad!
De middag hadden we ‘vrij’. Toch zijn we maar even bezig geweest voor aankomende vrijdag wanneer we de toets hebben van de cursus. Opzich best moeilijk dus een beetje voorbereiden kan geen kwaad! Netjes in het zonnetje op een bankje in een van de parkjes in Murcia. Optimaal genieten en toch goed bezig voor school, perfecto combo! Ook moesten we vandaag gewoon weer om half 5 present zijn bij mevrouw Padilla dus we wachten netjes op de bus, natuurlijk veels te laat. Kijken we in de bus staat die bus stampes vol. Die chauffeur brabbelt wat, pssssssssst, deuren weer dicht en poef, weg bus! Staan we dan! Blijkbaar brabbelde hij zoiets van, volgende bus komt er al aan want een andere bus, lijntje 44, kwam er strak achteraan gereden! Nagoed, wij daar ingestapt en kwamen tegelijkertijd aan op de UCAM. Toch kwam het competitie element in ons naar boven en we wilden voor de Duitser op school zijn, Myrthe en Claudia stonden zowaar tegen de deur te schreeuwen dat ie open moest zodat ze eerder waren Alexander und Heinrich!
’s Avonds hebben we –tot nu toe - ons lievingsgerecht gehad en gaan we vanavond proberen ergens te stappen! Morgen zal er vast wel een korte samenvatting van dit avontuur op komen te staan, want wat zal er nu weer mis gaan!
¡Hasta mañana!